Symptomen
Staartschuren leidt in eerste instantie tot een borstelige bovenkant van de staart, maar bij aanhoudend schuren wordt de staart kaal en ontstaan er verwondingen. Vaak zijn er naast het staartschuren ook andere symptomen van huidafwijkingen, zoals een mottige vacht, schuurplekken van andere huiddelen of (plaatsen met) een afwijkende huid.
Oorzaken
Hoewel de meest bekende oorzaak van staartschuren staart- en maneneczeem (zomereczeem) is, waarbij het dier overgevoelig is geworden voor een eiwit in het speeksel van een mugje (ook wel knut), is de meest voorkomende reden irritatie van de huid in de buurt van de staart, door bijvoorbeeld zeepresten, een droge, schilferige staart of door achtergebleven haartjes na het toiletteren bij dressuurpaarden. Staartschuren wordt verder vaak gezien als er vuil is opgehoopt aan de staartwortel of rond anus en vulva, tussen de uierhelften of in de koker van de ruin/hengst.
Andere veroorzakers van jeuk zijn parasieten zoals luizen en mijten. Meestal hebben getroffen paarden dan óók of vooral jeuk op andere delen van het lichaam. Steeds vaker zien we staartschuren door de aarsmade, die in het laatste deel van de darm leeft en eieren legt aan de buitenzijde van de anus; dit veroorzaakt jeuk. Bij sommige paarden is staartschuren een gedragsprobleem, ontstaan door stress en/of verveling.
Diagnose en behandeling
Probeer bij staartschuren snel een oorzaak te vinden. Als door het schuren beschadigingen ontstaan, kunnen deze het schuren in stand houden, ook als de echte oorzaak al behandeld is.
Je kunt de staart zelf controleren op vuilophopingen, de staart goed spoelen en losse haren uitborstelen. Een paardenarts kan aan de hand van vragen over onder meer gedrag, wormbestrijding, huisvesting, voeding, beweging en eventuele huidproblemen bij andere paarden een diagnose stellen. Soms is daarbij microscopisch onderzoek van huidmonsters nodig.
De behandeling van staartschuren hangt af van de oorzaak. Parasieten als luizen, mijten en aarsmaden kunnen met anti-parasitaire middelen behandeld worden. De omgeving van het paard moet in dat geval ook worden aangepakt om verspreiding te voorkomen en contact met besmette dieren moet worden vermeden.
Een wekelijkse controle van de huid van anus, staart, uier en koker, eventueel gevolgd door reiniging met een licht vochtige doek, voldoet om schuren door huidirritatie te voorkomen.
Milde crèmes en toevoeging van plantaardige olie aan het dieet kunnen helpen bij droge plekken.
Is staartschuren een gedragsprobleem, dan moet gezocht worden naar oplossingen om verveling en stress te verminderen.
Twijfels over de gezondheid van je paard? Neem dan altijd even contact op met je dierenarts.
Door: Paardenarts.nl
