Gastblog Paardenarts.nl: Rhinopneumonie

EHV: het herpesvirus bij paarden

Het equine herpesvirus (EHV) is wijdverspreid in de paardenpopulatie. Het overgrote deel van de paarden is al voor de leeftijd van 2 jaar in contact geweest met EHV. Er bestaan verschillende EHV-varianten, die zich ieder kunnen uiten in uiteenlopende symptomen, van abortus, neurologische symptomen tot verkoudheidsverschijnselen/luchtwegproblemen. Type EHV-1 en EHV-4 zijn daarvan de bekendste. 

 
Rhinopneumonie (luchtwegaandoeningen), abortus, sterfte van het pasgeboren veulen, of soms EHM (de neurologische ziekte EHM; Equine Herpesvirus Myelo-encephalopathie) kunnen allen veroorzaakt worden door EHV-1. Dit type komt gelukkig niet vaak voor. 

 
Type EHV-4 veroorzaakt doorgaans enkel rhinopneumonie maar kan soms ook abortus of neurologische symptomen veroorzaken.

 

Een infectie van de voorste luchtwegen. Paarden kunnen o.a. hoesten, heldere neusuitvloeiing hebben, verminderde eetlust hebben en een wisselend verhoogde lichaamstemperatuur (koorts). 
•Abortusvorm
Bij drachtige merries kan een besmetting met EHV resulteren in een abortus, te vroeg en/of doodgeboren veulens. Veulens die toch levend geboren worden zijn vaak slap, kunnen slecht/niet staan, drinken te weinig en gaan meestal binnen enkele dagen dood.
•Neurologische vorm (EHM)
Deze vorm komt gelukkig weinig voor, maar heeft vaak wel grote consequenties omdat het centrale zenuwstelsel wordt aangetast. Niet bij ieder paard zijn de verschijnselen hetzelfde. Dit kan uiteenlopen van een slechte coördinatie van de bewegingen tot verlammingsverschijnselen. 

 
Net als het humane herpesvirus kan het equine herpesvirus bij geïnfecteerde paarden ‘slapend’ aanwezig blijven. Het paard kan hierdoor levenslang ‘drager’ zijn van het virus, zonder hier last van te hebben. Op het moment dat het paard een lage weerstand heeft, kan het virus weer actief worden en zich opnieuw verspreiden naar andere paarden. Een paard met verkoudheidsverschijnselen kan dan bijvoorbeeld abortus veroorzaken bij een drachtige merrie en vise versa. Overigens krijgen niet alle besmette paarden ziekteverschijnselen. Jonge paarden en paarden die onderhevig zijn aan stress zoals wedstrijdpaarden lopen doorgaans een hoger risico.

Besmetting

Virusuitscheiding vindt plaats via het vocht uit de neus/voorste luchtwegen (proesten, hoesten, neusuitvloeiing) en/of bij abortus o.a. via het vruchtwater, de nageboorte, de vrucht zelf. Besmetting vindt plaats via direct neuscontact of indirect door proesten of via kleding, stalmateriaal e.d.

Diagnose / behandeling

Afhankelijk van o.a. de situatie en de verschijnselen kan de dierenarts de diagnose stellen door middel van een uitstrijkje uit het neusslijmvlies, bloedonderzoek of bij abortus een uitstrijkje van de geboorte weg, onderzoek van de vrucht en/of de nageboorte.
Er zijn geen middelen beschikbaar die het virus kunnen doden of remmen. Afhankelijk van de symptomen zal er een passende behandeling worden gekozen. Zo kunnen bij koorts of pijn koortsremmers zinvol zijn en zal een paard met neurologische verschijnselen een intensievere verpleging nodig hebben.

Preventie

Een goed (stal)management is erg belangrijk bij de preventie van rhino. Houd paarden bijvoorbeeld in kleine groepen en zorg voor een goede (groeps)weerstand. Een goed vaccinatieschema speelt hierin eveneens een belangrijke rol. Vaccineren voorkomt echter niet dat je paard EHV kan krijgen, maar draagt wel bij aan een hogere ‘groepsimmuniteit’ en een verminderde verspreiding.

Vermoed je rhino bij je paard? Wacht dan niet af en bel direct je dierenarts!

Meer lezen over rhinopneumonie bij paarden?
Lees het volledige artikel over Rhinopneumonie op Paardenarts.nl